Boekverslag van Damian van Ginkel 3T3

1. Zakelijke gegevens.

A, De titel van het boek is De gelukvinder.

B, De naam van de schrijver is Edward van de Vendel en Anoush Elman. Zij hebben het boek samen geschreven.

C, Het boek is uitgegeven in 2008, de uitgever is Querido, aantal pagina’s 332.

1. Samenvatting van het boek.

Hamayun is 15. Hij wil graag filmregisseur worden. Maar zijn toekomst is niet zeker omdat hij moet vluchten voor de taliban die de macht in zijn land verovert heeft. Terwijl Hamayun en zijn familie zijn van plan om uit hun land (Afghanistan) te vluchten. Ze zijn van plan om naar Nederland te gaan. Omdat dat een veilig en mooi  land is. In hun vlucht naar Nederland worden ze door ‘bottendragers’ mensensmokkelaars naar hun bestemming gebracht. Toen de taliban aan de macht kwam veranderde het leven van Hamayun in een nachtmerrie. Zijn broer Bashir is al gevlucht uit Afghanistan. Hamayun hoopt dat ze vluchten naar Duitsland waar waarschijnlijk zijn broer Bashir woont. Padar de vader van Hamayun wordt achterna gezeten door de taliban. Madar de moeder van Hamayun is zwanger wanneer Padar wordt opgepakt en naar de gevangenis wordt gebracht. Oom Aaron de oom van Hamayun helpt de familie om te vluchten maar wanneer hij zelf achterna wordt gezeten door de taliban vlucht hij ook. Hamayun is boos op zijn oom omdat hij hem smeert terwijl hij en zijn familie hem zo hard nodig heeft. Uiteindelijk vlucht Hamayun met zijn familie naar Europa. Het is een lange en trage reis. Ze komen steeds bij huisjes aan waar ze moeten blijven tot de bottendragers ze weer mee neemt om verder te reizen. Maar ze zijn niet alleen elke keer komen er mensen bij die ook vluchten en er gaan er ook een paar weg.

Op een dag komt er een oud vrouwtje bij. Ze ziet er stoer uit maar is het niet. Hamayun en zijn broertjes Navid en Roya noemen haar James Bond. Als ze eindelijk weer verder trekken gaan ze met de trein verder. Ze kiezen ieder een bed uit want die liggen daar.

Als ze in slaap zijn gevallen horen ze van de bottendrager dat ze moeten overstappen.

Eenmaal in de andere trein komen ze erachter dat James Bond niet mee is. Navid en Roya beginnen te huilen maar Madar zegt dat ze naar Oostenrijk gaat naar haar dochter. Ineens stapt de bottendager uit en zegt we zijn er. De bottendrager wenst Hamayun en zijn familie het beste en gaat weg. Hamayun heeft geen idee waar hij is. En staan twee mensen met een gele jas aan. Hij loopt er naar toe en vraag, Hello, can you tell me where we are? De mannen beginnen te lachen maar zien dat hij het meent. Hij zegt You are in the Netherlands. Hij kijk verbaast en vraagt Where are we in the Netherlands? De meneer zegt You are in Amersfoort. De andere man belt naar iemand en ineens komt de politie erbij. De politie praat en zegt het is goed en geeft een paar strookjes voor de bus om naar het asielzoekerscentrum te gaan. Toen ze daar aankwamen moesten ze wachten in een kamer. Dan komt er een man en een vrouw naar ons toe gelopen en ze praten even. Na een tijdje is het goed en worden ze naar een zaal geleid met allemaal gevluchte mensen uit allemaal verschillende landen. Later worden ze overgeplaatst naar een andere asielzoekerscentrum.

Daar leert hij Fashir en Fahrad kennen ze raken goed bevriend. Hij gaat steeds meer met mensen om en zo heeft hij een hele vriendengroep gekregen. Eerst mocht Hamayun naar een gezamenlijke school voor asielzoekers maar als Padar en Madar een brief hebben gekregen dat hun kinderen hier naar school kunnen gaat hij naar een andere school. Hamayun leert snel en komt op het havo te zitten. Als hij helemaal gewent is in Nederland voelt hij zich helemaal thuis. Na een paar jaar zit Hamayun al in de 4^de van havo. Hij wil filmer worden maar eerst schrijft hij. Als hij aangesproken wordt door mevrouw Levanti gaat hij een toneelstuk samen met haar en een paar andere kinderen maken. Hij weet al precies waar zijn toneelstuk over gaat het gaat over zijn leven en zijn reis die hij moest maken om hier te komen. Uiteindelijk slaagt Hamayun voor zijn exames en wordt een echte Nederlandse burger.

1. Over de auteur.

Edward van de Vendel groeide op in Beesd, een klein dorpje in de Betuwe. Hij was geboren op 1 augustus 1964 in Leerdam. Edward ging naar school in Colemburg. Daar was hij lid van het schoolcabaret en schreef hij liedjes. Vervolgens ging hij studeren aan de Pedagogische Academie en richtte hij samen met anderen een eigen school op in Heemstede. Toen hij klein was was hij helemaal niet zo’n lezer. Hij vond de boeken gewoon niet zo interessant. Hij droomde altijd om voetballer of zanger te worden maar die zijn nooit uitgekomen. Toen hij wist dat hij daarmee niks zou worden ging hij net als zijn ouders in het onderwijs. In 2001 was hij gestopt met het onderwijs en ging hij fulltime schrijven. Edward van de Vendel had twee uitgevers Querido was de eerste en hij was overgestapt naar de eekhoorn.

1. Over het boek.

A, een jongentje die naar de lucht kijkt. Hij is vast beraden om zijn doel te bereiken en hoop het geluk te vinden.

B, Het boek is zo ver ik weet aan niemand omgedragen.

C, Anoush Elman heeft zo’n vlucht mee moeten maken en is dus gevlucht en heeft zijn verhaal verteld aan Edward van de Vendel en die heeft er een boek van gemaakt.

D, Het verhaal is een echt gebeurd verhaal er zijn mensen die zo’n reis moesten maken om in veiligheid te komen. Het verhaalperspectief is alwetende verteller.

E, Het is een open eind, want hij haalt zijn examens en schrijft nog wat brieven en dan gaat hij verder met zijn leven.

1. Leeservaring.

Ik vond het een leuk boek en inspirerend. Er zat een goed verhaal achter de jongen heeft echt het geluk gevonden zoals op de kaft staat. Ook wist ik niets van het Afghaanse leven dat een jongentje daar moet leven als de taliban aan de macht is. Ook vond ik het verhaal geloofwaardig het zou zo echt gebeurd kunnen zijn. Het zielige vond ik ook dat hij zijn Quasim en Faisal zijn vriend achter moest laten om het geluk te vinden dat hij verdiende. Toen de Taliban de familie in de gaten had was het voor hem ook wel treurig hij kon niks zonder achter volgt te worden. Maar het is een mooi boek om te lezen en raad het aan om het te gaan lezen. Het is een mooi boek met een mooi einde. Het is moeilijk om je erin te verplaatsen. Je land verlaten nieuwe vrienden maken, dat soort dingen. Ik zelf zou liever niet in die omstandigheden willen leven, maar ja je hebt niks te kiezen. Maar opzich is dit wel een leuk boek, wel een beetje dik maar was het lezen toch wel waard. Ik was zelf een beetje laat met lezen dus moet een betere planning maken voor wanneer ik wil en ga lezen. Verder vond ik het wel een leuk boek. Het verhaal speelt zich af rond deze tijd. Ik kan me goed verplaatsen in de hoofdpersoon. Het is ook niet makkelijk om helemaal opnieuw te beginnen en een nieuw leventje te leiden. Het boek is makkelijk te lezen er worden geen moeilijk taalgebruik gebruikt. De gebeurtenissen hebben indruk op mij gemaakt omdat, als je je in hem verplaatst en al die gebeurtenissen meemaakt zal dat een behoorlijke impact op je leven hebben. Het kan voorgoed je leven veranderen. Het is makkelijk te lezen omdat het verhaal in stappen worden verteld. Alle gebeurtenissen volgen op elkaar dus zo krijg je een goed beeld van wat hij allemaal heeft mee gemaakt.

1. Verwerkingsopdracht.

Ander slot.

 Toen Hamayun zijn examens had gehaald kreeg hij te horen dat hij uit het land gezet zou worden. Het zou terug moeten naar Afghanistan omdat het daar weer veilig genoeg zou zijn. Maar hij kan niet terug hij heeft alles hier vrienden, familie alles. Hij vond het geen rede om terug te gaan naar Afghanistan. Hij zou wel is waar zijn oma en broertje Quasim willen zien maar verder ook niks hij wil niet terug hij wil blijven. Maar hij heeft geen keus Nederland beslist het zo hij is oud genoeg om zich zelf te voorzien in overleven. Hij krijgt een brief dat hij over een week alweer moet vertrekken hij pakt zijn spullen alvast in en gaat nog met wat vrienden de laatste paar dagen gezellige dingen doen. Hij geniet nog even dat hij kan doen en laten wat hij wil. Maar dan is de laatste dag aangebroken hij moet vertrekken.

Als hij van iedereen afscheid heeft genomen vertrekt hij met zijn familie naar Afghanistan.

Na een paar uur vliegen komt hij aan op het Afghaanse vliegveld. Het is heel anders dan in Nederland. Ze gaan me de familie naar oma om Quasim om daar te slapen tot dat ze een huis hebben gevonden. Maar Hamayun vindt het niet zo erg want hij vraagt een werk formulier aan dat hij in Nederland kan gaan werken. Na een aantal weken krijgt hij weder bericht dat zijn brief is goed gekeurd. Hamayun mag terug naar Nederland. Hij pakt zijn spullen en gaat zo snel mogelijk terug. Na een week of twee neemt hij weer afscheid en vliegt hij terug naar Nederland en zet zijn leven opnieuw weer voor.